Het leven misgunde mij de vooruitzichten die mijn moeder mij in de wieg toezong.
Op de dansvloer is dit één van de verdrietigste tango’s die er bestaan. De muziek van “Desencanto” is een mix van weemoed, duister verdriet en knagende pijn. De liedtekst is daarmee volledig in lijn. De tekst gaat over kinderdromen en hoe die door het leven gefnuikt worden. Prachtig is de regel over de moeder die het kind in de wieg bedriegt door de zonnige vooruitzichten die ze haar kind toezingt, en die hem, veel later dus en buiten haar schuld, door het leven niet gegund worden. Uiteindelijk blijkt er, heel subtiel, ook liefdesverdriet in het spel: er is sprake van een liefdespartner die bedrog pleegt. Het lied eindigt met de tekstzanger als zombie: hij voelt niet, hij luistert niet, ook niet naar zijn hart.
Niet toevallig zijn muziek en tekst van deze tango van één en dezelfde persoon, de beroemde Enrique Santos Discépolo: tekstschrijver, componist, acteur, toneelschrijver en filmregisseur (1901-1951). Zijn bijnaam was Discepolín. Zijn doorbraak kwam in 1928 met de tango Esta noche me emborracho. In datzelfde jaar ontmoette hij zijn grote liefde en vaste levenspartner, de Spaanse zangeres Tania (Ana Luciano Divis). Discepolín is vooral bekend door zijn ironisch getinte, maatschappijkritische tangos als Cambalache en Gira, Gira, maar hij schreef ook andersoortige tangos: romantische, expressionistische (Soy un arlequin), gepassioneeerde (Canción desesperada) en nostalgische (Carillon de la Merced). Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Enrique_Santos_Disc%C3%A9polo
Volledige vertaling