La Modesta Orquesta Típica – El adiós

September 2022, Estudios Ion, Buenos Aires. Het Modesta Orquesta Típica speelt de prachtige, gedragen tango El adiós van Huergo en Clemente. Allemaal jonge mensen in dit orkest. De zanger is Leandro “Pipa” Castro. Het orkest zit op Facebook en heeft op Spotify een EP uit 2022 en een single uit 2019.

Nummer 

El adiós

De gelukkigste droom stierf in het afscheid en de hemel werd mij duister.

Prachtige tango, deze El adiós, oftewel “Het afscheid”. Mooie tekst op een mooie, gedragen melodie. In de tekst neemt de dichter afscheid van een geliefde. Dat afscheid is ingehouden, beiden glimlachen dapper, de ware gevoelens worden niet getoond. Maar onder die schone schijn is er een wereld van verdriet, althans bij de tekstdichter. Zijn wereld stort in, voor hem alleen maar donkere wolken, schaduwen en verdriet. Sinds het afscheid kan hij alleen maar aan haar denken. En als de lente komt, met haar kleuren en vogelzang, leeft bij hem vooral toch het verdriet. Wrang detail: aan het eind van het refrein beseft de dichter dat de beminde geliefde ondertussen in andere armen opgevangen wordt en met kussen overladen, die haar vertellen dat ze niet terug hoeft te komen…

De tango El adiós werd in 1937 geschreven door Maruja Pacheco Huergo. Maruja is een afkorting van Maria Esther. Zij componeerde ook Sinfonia de arrabal en schreef de tekst van Alas Rotas. Maruja Pacheco Huergo was in de tangowereld geen onbekende. Ze was een klassiek geschoold pianiste met meer dan zeshonderd opnames van diverse muzieksoorten, tekstschrijver, componist en scenarioschrijver, actrice en dichter. In 1937 kreeg ze de prestigieuze titel Miss Radio. Haar beroemdste tango is ‘El Adiós’. Die schreef ze op een warme zomeravond. Geïnspireerd werd ze door de bewegingen van een gordijn voor een raam dat wijd open stond naar de tuin. Verstrooid speelde ze een paar willekeurige akkoorden. Haar moeder, die in dezelfde kamer aan het breien was, riep plotseling: “Maar dit is zo mooi! Je moet hier een tango van maken!” Binnen een paar dagen werd de nieuwe tango gepresenteerd aan zanger Ignacio Corsini. Corsini stelde een tekstschrijver voor, Virgilio San Clemente, die zodra hij de muziek hoorde de eerste regels van de tekst schreef. Corsini bracht het lied in februari 1938 in première. In maart nam Francisco Canaro het op met Roberto Maida, en in april Edgardo Donato met de stem van Horacio Lagos. Bron: https://elespejero.wordpress.com/2015/09/17/tango-stories-el-adios-to-ostatnia-niedziela-and-utomlennoe-solnce/

Volledige vertaling
Nummer 

El Pibe Avellaneda y Geraldin Rojas – El Adios

Een bijzonder dansfilmpje is dit. We schrijven het jaar 2005. De locatie is de roemruchte milonga Porteño y Bailarin. Een nog jonge Geraldine Rojas treedt op met de befaamde milonguero El Pibe de Avellaneda, oftewel “De jongen van Avellaneda” (Avellaneda is een buitenwijk van Buenos Aires). Ze interpreteren de tango “El Adios”: prachtig is de elegantie van Geraldine en de stijl van El Pibe krachtig. Het orkest dat speelt is van Edgardo Donato, de zangstem die van Horacio Lagos.

El Pibe de Avellaneda is de bijnaam van Pepito Avellaneda (1930-1996). Ook dat is een bijnaam, zijn echte naam was José Domingo Monteleone. Hij begon op zijn twaalfde met dansen tijdens het carnaval in Avellaneda. Zijn eerste demonstratie was in het Teatro Roma van Avellaneda. Hij was toen vijftien jaar oud. Zijn beroep was pizza verkopen. Met zijn vader dreef hij een pizzeria, maar hij was gek op dansen. Als het carnaval was, bestelden mensen in de clubs pizza, hij bezorgde en bleef om te dansen. Om zes uur ’s ochtends ging hij naar huis en begon pizza klaar te maken voor de volgende dag. Tango dansen heeft hij zelf geleerd: een kwestie van proberen, een stap zetten, nog een stap. In de clubs, onder mannen alleen, leerde hij een vrouw leiden: “Als je weet hoe je een man moet leiden, is het gemakkelijker om een ​​vrouw te leiden”. Bron: https://www.todotango.com/english/artists/biography/658/Pepito-Avellaneda/

Nummer