Ik vraag je of de misdaad misschien was te geven, altijd geven, zonder om meer dan liefde te vragen.
Mariano Mores’ nummer Frente al mar (“Aan zee”) is een aangrijpende tango, een ballad die spreekt over de pijn van een afscheid tegen de achtergrond van de zee en de aanwezigheid van een hogere macht. De tekst brengt een diep gevoel van verlies en verwarring over. De stem van de verteller “is doordrenkt van nacht en verdriet”. God en de zee zijn getuigen van dit moment van intens persoonlijk verdriet en de zoektocht naar antwoorden. De verteller pleit voor begrip en bevraagt het waarom van deze straf. Er heerst een gevoel van onrechtvaardigheid, aangezien de enige gepleegde “misdaad” het onvoorwaardelijk geven van liefde was, zonder er iets voor terug te vragen. Aan het eind van het lied is de enige zekerheid die de verteller heeft dat de geliefde vertrekt. De wind lijkt dit vertrek te echoën en roept wreed: “Nooit meer”. Bron: https://www.lyricslayers.com/mariano-mores/frente-al-mar/
Volledige vertaling