Fuimos por Inés Cuello

La 2×4 is een radiostation uit Buenos Aires dat zeven dagen per week tangomuziek uitzendt, dag en nacht. Klik hier voor de programmering en hier om online te luisteren. Op weekdagen van 9 tot 12 uur in de ochtend kun je luisteren naar “El Arranque”, een programma van Luis Tarantino. In dat programma was juli 2018 Inés Cuello te gast. In deze video, opgenomen in de studios van La 2×4 zingt zij Fuimos, een tango van José Dames en Homero Manzi. De gitaarbegeleiding is van Leonardo Andersen. Prachtig gezongen en gespeeld.

Nummer 

Fuimos

Wij waren de hoop die geen werkelijkheid werd, die geen glimp van zijn zachtmoedige middag kon opvangen.

Wat een prachtige tekst heeft deze tango Fuimos, oftewel: “We waren”. En wat een práchtige opbouw. Het is bijna een lesje Spaanse grammatica. Het eerste couplet begint met Fui, “Ik was”, het tweede met Fuiste, “Jij was” en de resterende coupletten beginnen steeds met Fuimos, “Wij waren”. Ook de taal is prachtig. De tekst stroomt over van vergelijkingen die allemaal liefdesverdriet betreffen: regens van as en vermoeidheid, gemorste druppels azijn op wonden, liefdeshoop die geen glimp van zijn zachtmoedige middag kan opvangen. De tekstdichter is afgewezen en zijn wereld is ingestort. Het resultaat is desolaat liefdesverdriet dat wordt beschreven in prachtige beelden, de ene vergelijking na de andere. Je zou er bijna zelf bij neerstorten…

De tekst van deze Fuimos is van Homero Nicolás Manzione Prestera (1907-1951), kortweg Homero Manzi. Hij was een Argentijnse tangotekstschrijver, auteur van verschillende beroemde tango’s, zo’n 150 in totaal. Hij werd geboren in Añatuya, in provincie Santiago del Estero. Manzi was al van jongs af aan geïnteresseerd in literatuur en tango. Na een korte periode in de journalistiek werkte hij als literatuurprofessor en professor Spaans. Om politieke redenen – hij was lid van een volkerennationalistische organisatie – werd hij uit zijn professoraat gezet en besloot hij zich aan de kunsten te wijden. Behalve met het schrijven van tangoteksten hield hij zich ook bezig met het maken van films. Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Homero_Manzi

Als geen ander heeft Manzi tangoteksten met poëzie verrijkt. Hij was een dichter zonder ooit een dichtbundel te publiceren. Zijn poëzie kwam tot uiting in zijn liederen. Zonder zijn dichterlijke gevoelens op te geven werd hij immens populair. Hij nam zijn toevlucht tot metaforen, zelfs surrealistische, maar wel zó, dat ook gewone mensen zijn boodschap begrepen. In zijn teksten gebruikte hij nooit Lunfardo (het slang van Buenos Aires), hoewel zijn werk op een breed publiek gericht was. In tegenstelling tot andere grote auteurs, zijn zijn teksten geen kronieken van een sociale onrechtvaardigheid, noch brengen ze morele boodschappen over. In zijn verzen zijn vaak, net zoals in de tango, zowel verlangen als nostalgie aanwezig. Via dit tweetal schildert Manzi mensen en dingen met tederheid en sympathie. De arme, voorstedelijke wijk is zijn decor. In zijn beroemde tango Sur uit 1948, waarvan de muziek geschreven werd door bandoneonspeler Anibal Troilo, komt de essentie van zijn werk samen: de poëzie van een zuidelijke buitenwijk van Buenos Aires. Bron: https://www.todotango.com/english/artists/biography/68/Homero-Manzi/

Volledige vertaling
Nummer 

Lucas di Giorgio e Cynthia Fattori – Fuimos

Hoe te dansen op de muziek van de verschillende orkesten, dat is de vraag. Van de vier grote orkesten, D’Arienzo, Di Sarli, Troilo en Pugliese, is die van Pugliese misschien het meest uitdagend om op te dansen. Van de overige drie hebben D’Arienzo en Di Sarli elk een duidelijk geluid. De muziek van Troilo is daarentegen heel gelaagd: ritmisch, melodieus en geschakeerd met emoties als een dag met afwisselend donkere wolken, opklaringen en af en toe de zon die doorbreekt. Hoe moet je daar nu op dansen? De afgebeelde video is wat mij betreft geslaagd. De Italianen Lucas di Giorgio en Cynthia Fattori dansen de tango Fuimos. Zo muzikaal als zij op de muziek vanTroilo dansen, heb ik maar weinig gezien. Prachtig. Plaats en tijd: Circolo Gardel, Modena, mei 2019. De muziek die klinkt is uiteraard van het orkest van Anibal Troilo, de stem is van Alberto Marino.

Nummer