Het tangolied in muziek, tekst en dans
Dit nummer wordt hieronder vertoond in achtereenvolgens muziek, tekst en dans.
| Muziek | Lucio Demare |
| Tekst | Homero Manzi |
| Jaar | 1942 |
| Tango.info | https://tango.info/T0370182732 |
| El Rocodo | https://www.el-recodo.com/music?S=malena |
| Todotango | https://www.todotango.com/musica/tema/29/Malena/ |
Van deze uitvoering van ‘Malena’ van María Graña krijg ik tranen in mijn ogen, iedere keer weer. Prachtig gezongen. Een zuivere expressie, naturel en invoelend. Emotionante, zeggen de Italianen. Mooi die vier mensen bij elkaar, zo eenvoudig, zo zonder opsmuk in die radiostudio van La2x4 in Buenos Aires. Het filmpje is in het programma van presentator Anselmo Marini, juni 2013. Prachtig gitaarspel trouwens van Esteban Morgado. Het enige storende element is het geluid van de plastic snaren van de gitaar, maar dat heb ik van Gerard van Duinen. Het schijnt dat alle gitaristen in Argentië op nylon snaren spelen, en niet op metalen, zoals bij ons.
Jouw zang heeft de kilte van de laatste ontmoeting, jouw zang is bitter van het zilt van de herinnering.
De Malena in dit nummer is legendarisch. Tekstschrijver Homero Manzi schijnt in São Paulo, Brazilië een bijzondere zangeres te hebben zien optreden en was zwaar onder de indruk van haar doorleefde stem. Naar aanleiding daarvan schreef hij dit nummer. Wie de zangeres in kwestie is, is nooit duidelijk geworden. Meer dan één Argentijnse zangeres heeft geclaimd dat de tekst over háár ging, waaronder Nelly Omar, die een romantische affaire had met Homero Manzi. Zie ook deze link. In de tekst is Malena een zangeres die in elke regel haar hart uitstort (y en cada verso pone su corazon). Via haar stem lijken we iets van haar te weten te komen. De tekst is diep-melancholisch: een laatste ontmoeting, een zilte herinnering, een trieste stem tegen een achtergrond van achterbuurten en alcohol. Laatste regel: Malena tiene pena de bandoneon (Malena’s stem heeft het verdriet van de bandoneon).
Volledige vertalingMalena wordt gedanst door Veronica Toumanova en Benjamin Solana. Of dit de mooiste uitvoering is weet ik niet, maar de setting is wel heel tango: de eenvoudige zaal, het publiek, de man die binnenkomt. Vast na een workshop voorafgaand aan een salon? Desalniettemin vind ik dit supermooi gedanst: zeer muzikaal, prachtige frasering. De muziek is van het orkest van Anibal Troilo, de stem van Francisco Fiorentino. Plaats en tijd: Bridport Tango Festival (Dorset, UK), april 2016.