Tangowille

Het tangolied in muziek, tekst en dans

Tangonummer: Mañana zarpa un barco

Morgen hijsen we het anker

Chris Zaal, Morgen hijsen we het anker, olieverf op doek, 50 x 50 cm (verkocht)

Morgen hijsen we het anker, zo heet de gelijknamige tango Mañana zarpa un barco van Demare en Manzi, hier verbeeld als schilderij. In het lied geniet een matroos van zijn vrije tijd aan wal: even vaste grond onder de voeten. Hij wil dansen met zijn meisje:“Laten we dansen tot de echo van de laatste maat,” zeg hij haar, “morgen hijsen we het anker, misschien kom ik niet meer terug”. Zijn meisje huilt. Hij, de zeeman, heeft geen idee waarom: “Laten we dansen,” zegt hij, “laten we vergeten”. Hoe het afloopt zegt het lied niet. Maar terug op zee, op het ritme van de golven, droomt onze matroos ’s nachts weer van de tango.

Meer over dit schilderij
Nummer 

Concert tussen de schuifdeuren

Concert tussen de schuifdeuren: Juan Carlos Bianco zingt Mañana zarpa un barco, begeleid door Bernardo Rambeaud op de gitaar. De opname is een beetje gammel, maar daardoor eigenlijk ook wel weer leuk: de hoofden op de voorgrond, het publiek in de spiegel en de lichtshow die steeds wisselt tussen een aantal kleuren. Toch is dit met recht de mooiste uitvoering die ik kon vinden. Mooi klein gezongen en gespeeld, prachtig melancholische klank van de gitaar. Geen idee waar en wanneer dit is. Dit filmpje en al zijn andere filmpjes zijn van drie jaar geleden. Op Facebook is de zanger trouwens nog wel actief, als Juan Carlos Bianco Tenor. Hij treedt op in de regio van Barcelona.

Nummer 

Mañana zarpa un barco

De tango, bevriende haven waar de illusie ankert.

Manana zarpa un barco is het melancholische lied van de zeeman die dansend in de havenplaats weet dat hij ’s morgens moet vertrekken. Hij geniet van zijn tijd aan wal: “Laten we dansen tot aan de echo van de laatste maat”, zegt hij, “morgen hijsen we het anker, misschien kom ik niet meer terug”. Zijn meisje huilt. Hij, de zeeman, heeft geen idee waarom. “Laten we dansen, laten we vergeten”, zegt hij. Terug op zee droomt hij ’s nachts weer van de tango. In het maanlicht liegt het ritme van de golven hem de maat.

De muziek van deze tango werd gecomponeerd door Lucio Demare, de tekst is van taalvirtuoos Homero Manzi (1907-1951). Werkelijk wonderschone regels heeft dit lied. Het begint al met het prachtige Riberas que no cambian tocan al anclar (“Aan onveranderlijke kusten ankeren we”). Daarna gaat het gewoon door, de ene regel is nog mooier dan de andere. (In totaal schreef Manzi zo’n 150 tangoteksten. Hij werkte samen met onder andere Lucio Demare (Malena, Tal vez será su voz) en met Anibal Troilo (Barrio de tango, Romance de Barrio, Sur), maar ook met Francisco Canaro, Alfredo Malerba, Rodolfo Biagi en nog veel meer bekende orkestleiders. Zijn vaste samenwerkingspartner was evenwel de pianist Sebastián Piana, met wie hij tal van bekende milonga’s schreef.

Volledige vertaling
Nummer 

Alexis y Céline bailan en Montpellier

Alexis Quezada en Céline Giordano dansen Mañana zarpa un barco. Alexis Quezada is een van mijn favoriete dansers. Chileen van afkomst, nu wonend in Barcelona, Spanje. Ik bewonder vooral zijn stijl: hij danst heel clean en minimaal milonguero, ingehouden en nonchalant, maar prachtig. Na Mañana zarpa un barco door het orkest van Di Sarli met zanger Roberto Rufino volgt nog een toegift: Milonga Negrito.

Nummer