Niets, niets is er over van je geboortehuis. Alleen maar spinnenwebben in het opschietende onkruid.
Prachtig liefdesverdriet, verwoord in een mooie en melodieuze tekst. In de tekst is de minnaar aangekomen bij het huis van zijn voormalig geliefde, maar zij is vertrokken. Alles is weg. Het huis is leeg, de rozenstruiken zijn verdwenen, tussen het opschietende onkruid groeien spinnenwebben. Kortom, van de liefde is niets meer over. In het laatste couplet loopt de zanger weg van het geboortehuis van zijn geliefde, maar weet niet waarheen. Hij verneemt slechts een echo van haar stem. In de laatste regel komt, heel symbolisch, op de drempel van de voordeur een traan tot bloei.
Volledige vertaling