Ik ben bitter als ik aan je denk
en zou mezelf kunnen bedriegen met mijn gretigheid je te vergeven
.
Eén grote liefdesklacht, dat is deze No mientas. “Lieg niet”, zo luidt de titel. In de tekst van deze tango beklaagt de tekstdichter zich dat zijn geliefde geliefde hem heeft bedrogen. De liefde waarin hij zich zo veilig waande bleek bedrog, een en al leugens. Het enige dat de dichter wil is dat de geliefde zich voor één keer eerlijk betoont, dat de geliefde voor één keer de waarheid spreekt. Prachtig dubbelzinnig, want wat zou de tekstdichter dan willen horen?
De tango No mientas kennen we in de tangosalon vooral in de uptempo uitvoering van het orkest van Juan D’Arienzo, een opzwepend nummer met een dwingend, pompend ritme. Die versie ontbeert evenwel het refrein van de tekst. Dat refrein komt wel voor in de canción-versie van dit lied, gezongen door Ada Falcón op muziek van het orkest van Francisco Canaro. Beide uitvoeringen zijn uit 1938. De versie van Falcón klinkt evenwel totaal anders: statiger en een stuk minder swingend.
Volledige vertaling