Het vuur van je mooie zwarte ogen verlichtte het pad van een andere liefde.
Dit lied is een dynamische, opzwepende wals. Het onderwerp is wederom liefdesverdriet. De tekstzanger is oprecht verliefd. De geliefde was dat blijkbaar niet, want die is alras vertrokken naar een ander. Teleurgesteld als hij is, houdt hij zijn verdriet het liefst verborgen. De laatste regel luidt: “Niemand hoeft van mijn lijden te weten” ofwel: “Que nadrie sepa mi sufrir“. Zoals veel tangoteksten heeft dit lied (met een paar kleine tekstaanpassingen) ook een vrouwelijke versie, waarin de hoofdpersoon een vrouw is en de geliefde een man. Want liefde is a priori symmetrisch, en liefdesverdriet dus ook.
Dit nummer heeft een flinke historie. Van oorsprong is het een Argentijns lied, of beter, een Peruaans walsje. Het dateert uit 1936, maar bleef in de anonimiteit tot Edith Piaf het hoorde tijdens een Zuid-Amerikaanse tournee. Ze liet een andere tekst schrijven en nam het op in haar repertoire onder de titel La foule. De Franstalige tekst gaat over een vrouw die tijdens een dansfeest door de massa (la foule) in de armen van een man gedrukt wordt, met hem wegdanst en daarna door diezelfde massa uit zijn armen getrokken wordt. Niet veel later werd het lied in de Spaantalige wereld bekend onder de titel Amor de mis amores, met uitvoeringen van onder andere Julio Iglesias, Los Lobos en René Froger. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Que_nadie_sepa_mi_sufrir
Volledige vertaling