Waarom schreeuw ik niet dat alles een leugen is, dat jouw liefde een leugen is. Waarom heb ik je liefde nodig, als ik daarin slechts martelaarschap vind en pijn?
Ik houd nog steeds van jou, zo luidt de titel van het liefdesverdriet-lied: “Y todavía te quiero“. Dat klinkt veelbelovend, maar dat is het niet. De beschreven liefde is niet wederzijds. De geliefde toont geen liefde, sterker nog: de geliefde liegt, liegt nogmaals en blijft liegen. De minnaar put zich uit, vraagt zich af waarom dit door moet gaan, zijn martelaarschap en pijn. Wát melodrama, één die past bij de tijd waarin deze tango geschreven is (1956). Ik heb de indruk dat uit deze periode veel tango’s komen waarin ofwel suikerzoete liefde beschreven wordt òf, als tegenhanger, ongedifferentieerd melodramatisch liefdesverdriet. Suikerzwart drama dus, waarin je lekker kan zwelgen.
Volledige vertaling