Tangowille

Leugens… je hebt je hart verhuld! Genadeloze leugens… Wat een schanddaad der liefde.

De tango Maquillaje, in gewoon Nederlands: “Make-up”, klinkt als een moderne liefdesaanklacht, maar stamt evenwel uit 1938. Het thema zal vast liefdesverdriet zijn, maar de manier waarop dat geuit wordt is behoorlijk heftig. De tekst, en de muziek trouwens ook, klinkt als een aanval, als een klacht. De geliefde heeft zich verscholen achter make-up. Haar hart, haar hele wezen blijkt leugenachtig geweest te zijn, haar gezicht een masker. Alles is een leugen geweest en de tekstdichter hoopt dat zij, de geliefde, het nog voor haar dood een keer gaat beseffen.

Componist Virgílio Expósito zegt over dit lied: “Mijn broer en ik begonnen met componeren toen ik elf jaar oud was en Homero zeventien. In eerste instantie maakten we liedjes die de bestaande vormen volgden. Toen beseften we dat we daarmee allemaal voorspelbare liedjes kregen. Daar probeerden we toen aan te ontsnappen. Maquillaje ontstond toen ik veertien jaar oud was. Het was 1938. Wat mijn broer op twintigjarige leeftijd in dat lied zei, is verschrikkelijk. Het is gebaseerd op een regel van de Spaanse dichter en toneelschrijver Leonardo de Argensola (1559-1613), die zei: ‘Omdat dit blauw dat we allemaal zien, noch de lucht is, noch blauw. Wat een grote schande dat zulke schoonheid niet waar is!”. Bron: https://www.youtube.com/watch?v=8hQVmQ-n4wE

Volledige vertaling

Nummer Maquillaje

Oud bastion in de buitenwijken waar de knappe meisjes in schorten bloesemen als Blauwe regen.

De titel van de tango Tres esquinas verwijst naar een plek in de buitenwijken (de ‘arrabal’) rond het centrum van Buenos Aires. Letterlijk betekent dit ‘drie hoeken’. Het is de naam waaronder een gebied van de wijk Barracas bekend stond, tevens de naam van een café op de hoek van Montes de Oca en Osvaldo Cruz Avenue, aan de rand van Barracas. De hoek tegenover het café is nog steeds een park, dus onbebouwd, vandaar de drie hoeken. Het lied is een lofzang op de ‘barrio’, op de eigen buurt: de knappe fabrieksmeisjes, de geur van geraniums, de slapende karren van de kooplieden onder een volle maan, ’s avonds naast de voordeur mate drinken in de schaduw van een wijnstruik. Behalve een lofzang op de barrio is het ook een lofzang op de geboorteplek van de tango, want daar komt de tango volgens dit lied vandaan: uit een gewone buurt, een buitenwijk.

Het nummer Tres esquinas, met zijn gedragen recitatief, was één van de eerste grote hits van de twee engelen van de tango, orkestleider Angel D’Agostino en zanger Angel Vargas. De muziek is van Angel D’Agostino en Alfredo Attadía (bandoneonísta in D’Agostino’s orkest), de tekst is van Enrique Cadícamo. Op de hoek van Montes de Oca en Osvaldo Cruz Avenue zag de tekstdichter Cadícamo het Tres esquinas-café, later Cabo Fels genoemd. Het park er tegenover, de niet-bebouwde esquina, wordt nu overbrugd door een drukke snelweg. Cadícamo liep door de Barracas-buurt, zag de meisjes in schorten die van of naar de vele fabrieken in de buurt gingen (o.a. Noel, Pittaluga, Canale, Bagley, Chocolates Águila, Fabril Financiera, Almacenes de Pescado Santa María) en ook de parkeerterreinen waar de karren en paarden stonden die werden gebruikt om koopwaar rond te brengen, de lage huizen met een voortuin, rozenstruiken, geraniums. ’s Avonds dronk men mate bij de ingang van de chorizo-huizen, in de schaduw van wijnstruiken waaruit druiventrossen werden gehaald. Volgens Cadícamo onthult het lied de menselijke en pittoreske karakteristieken die de buurten van het zuiden van Buenos Aires eigen zijn. Cadícamo woonde zelf in Floresta, maar hij kende de drukte en energie van de volksbuurten. Bron: http://tangosalbardo.blogspot.com/2019/04/tres-esquinas.html

Volledige vertaling

Nummer Tres esquinas