Het tangolied in muziek, tekst en dans
Dit filmpje is van 11 september 2020, opgenomen tijdens het tweede virtuele festival van het Colectivo Tanguero Misiones. Een covid-filmpje, dus. Het Dúo Leiton-Galván zingt de milonga No hay tierra como la mía. Wat ik leuk vind, is de bravoure van de opname, de brutaliteit waarmee het lied gezongen wordt. Die bravoure past goed bij de tekst van het lied: trots te zijn op je eigen land.
Veel tangowalsjes zijn gemaakt voor twee stemmen. Deze droogkomische uitvoering van Pobre Flor is van Los Urano: Victor Rubén Urano en (denk ik zo) papá Urano. Op Youtube heeft Victor Rubén een Youtube-kanaal. Daar is behalve veel huisvlijt ook te zien dat ze af en toe samen optreden, onder andere op televisie. De laatste opname samen met zijn vader is uit 2018. Ik hoop maar dat het hem goed gaat.
Isaac en Nora zijn een getalenteerde broer en zus uit Quimper, Frankrijk. Oorspronkelijk zijn ze afkomstig uit Seoul, Zuid-Korea. Isaac (13 jaar) speelt trompet en drums. Nora (9 jaar) zingt veelal in het Spaans (met naar het schijnt een grappig accent). Ze bespeelt ook de accordeon, de ukelele en de electrische gitaar. Hun vader Nicolas begeleidt hen op gitaar, moeder Catherine filmt. Op Youtube hebben ze een kanaal dat veel bezoekers trekt, net als hun Facebook-pagina. Ze hebben al een eerste album uitgebracht: “Jazz (& Love) Studies“. Hun repertoire is voornamelijk gebaseerd op jazzstandards, maar ze spelen ook andere soorten muziek. Hier spelen ze de tango Que nadie sepa mi sufrir, met een uitstapje naar de Franse versie La foule.
De opname is lekker knullig, maar het is mooi gezongen en gespeeld, deze uitvoering van de tango Después. Het duo heet TodosInvento. Stem: Damian Olivera, gitaar: Diego Granada. De heren komen uit Buenos Aires. Op Youtube zijn nog een aantal andere opnamen te vinden, allemaal uit 2015 of 2016. Via Facebook kun je vrienden worden: “todosinvento”.
Prettig onversterkt optreden van vader Hernán en zoon Mateo Castiello. Hernán heeft als bijnaam “Cucuza“, dat is Lunfardo voor schedel, dus “Kale”. Uitgevoerd wordt het nummer “Junto a tu corazón“. Gewoonlijk treedt Hernán “Cucuza” Castiello op met microfoon en versterkers. Dan vind ik zijn stem blikkerig klinken, metalig. Hier treedt hij onversterkt op en vind ik zijn stem veel mooier klinken: zuiverder en waarachtiger. De sfeer van het filmpje draagt daar ook aan bij: het contact met het publiek is superdirect en de belichting zorgt voor een mooie samenzweerderige sfeer. Plaats en tijd: Zona Tango, 6 februari 2016, Buenos Aires, Argentinië.
Extraverte dame met rood haar, deze uit Uruguay afkomstige Giovanna Nunez. Begeleid door (vader?) Mario Nunez zingt ze hier het prachtige Cada veze que me recuerdes, vooral toch bekend door de uitvoering van Troilo/Fiorentino. Dit filmpje is uit een optreden uit 2008, waarvan op Youtube meer videos te vinden zijn. Op Spotify vond ik nog een album uit 2010: Tangoxidado, volgens haar biografie op Todotango haar tweede. Deze biografie eindigt met “She […] tries to avoid an obvious repertoire and takes a risk in rescuing the great compositions not always duly spread. She presents them from a standpoint rather unconventional but with the clear purpose of not missing the “dirt” of the genre. Tango, according to her, can be anything, but never light.”
Het Argentijnse De Los Dos tango–duo maakt leuke, stemmige filmpjes. Zang: Sabrina Bolo en gitaar en arrangementen: Pol Forastiero. Hier zingen en spelen ze Pedacito de cielo. Prachtig gezongen, de vogeltjes hoor je er doorheen fluiten. Het filmpje is blijkbaar opgenomen in een tuin, een tuin met een hek dat je in de ruiten weerspiegeld ziet. De tekst gaat, niet geheel toevallig, over een tuin, een hek en een stukje hemel (ook zichtbaar in de weerspiegeling). Knap bedacht en uitgevoerd en, blijkens die afgesneden voeten, ook zelf opgenomen. De Los Dos tango-duo heeft een album op Spotify (Pase nomás), een Youtube-kanaal en een Facebook-pagina. Hun laatste daar aangekondigde optreden dateert evenwel uit 2017.
Minimalistische uitvoering van de milonga Campo Fuera in de etalage van restaurant El Buzón (de “postbus”) de Pompeya (een wijk in Buenos Aires). Wat je er ook op kunt aanmerken (bijvoorbeeld het beroerde geluid), Hernan Fernandez heeft een prachtige stem. De verlegen ogende gitarist is Adrián Lacruz. De heren zijn dus niet, zoals ik eerst dacht, broers. Leuk detail: na het eerste refrein is de zanger eventjes de tekst kwijt, de gitarist helpt hem weer op weg. Helemaal op het eind komt de lang uitgestelde view op het inwendige van het restaurant, met het etende (!) publiek. Heerlijk!
Een intieme locatie voor een intiem lied. Geen idee waar dit is: zo te zien een tuin of een binnenplaats ergens in Buenos Aires. Hoe dan ook: vanuit deze binnenplaats geeft Lua Dúo een prachtig gevoelige interpretatie van Como dos extraños. Lua Dúo zijn Sabrina Hoffmann (zang) en Lito Velazco (gitaar). Beiden zijn beroepsmuzikanten in Buenos Aires, treden op en geven les.
Mariposita is een tangolied waarvan op internet meer muzikale uitvoeringen te vinden zijn dan gedanste. Misschien omdat het nummer te romantisch klinkt, te zoet voor een tango? Alleen de (instrumentale) uitvoering van Tanturi uit 1947 wordt in de salons regelmatig gedraaid. Hoe dan ook, keus genoeg wat betreft moderne, naoorlogse muziek. Hier is het 2015. We zijn op een balkon ergens in Buenos Aires (let op het droogrek voor de was). Dit is het decor voor een prachtig lied. Dúo Cottet Saidón speelt het romantische, hopeloos-droevige Mariposita. Mooi! Het duo, stem: Valentina Cottet, gitaar: Juan Saidón, heeft een EP gemaakt met vier tangoliedjes en is daarmee te vinden op Spotify. Luisteren dus!
Juan Villareal zingt Tristeza Marina, begeleid door Patricio Noé Crom op gitaar. Fijne zanger, Juan Villareal. Mooie stem, invoelend gezongen en zonder pretenties. De locatie is Milonga Soho Tango in Club Villa Malcom te Buenos Aires, dezelfde plek waar hieronder Laura Sastria en Carlos Estigarribia het nummer Tristeza marina dansen.