Van de sterren die ik zie heeft zij er ééntje aangestoken.
Een superromantisch liefdeslied, dat is de tango Vida mia. Vida mia, “mijn leven” of beter: “mijn lief” is de aanspreekwijze voor de geliefde van de tekstdichter. In tegenstelling tot de meeste tangoliederen nu eens geen verhaal van verloren liefde, maar een hoopvollle tekst over een bloeiende liefde. In de tekst is hij, de dichter, op pad, ergens buiten in het veld. De zon schijnt en denkend aan haar schijnt de weg hem nog langer toe. Distels groeien en ver weg lonkt aan de hemel zijn liefde. Zo af en toe passeert hij een hem jaloersmakend nestje. In het refrein dat volgt zingt hij zijn geliefde toe die hij zo hevig mist: hij wil haar het liefst aan zijn zijde. In het laatste couplet wordt het donker. De schemering valt, er verschijnen sterren aan de hemel, steeds meer en meer. En van één van die sterren weet de dichter dat die aangestoken is door háár.
Het melodieuze Vida mía (“Jij bent mijn leven/mijn schat”) is een van de beroemdste composities van Osvaldo Fresedo. Zijn broer Emilio schreef de tekst. Osvaldo Fresedo werd geboren in een rijke familie in Buenos Aires, hetgeen zeker invloed heeft gehad op zijn muziek: zijn orkest, verfijnd en aristocratisch, was de favoriet van de hogere kringen. De buurt waarin hij opgroeide had echter ook invloed op hem. Toen hij tien was besloot zijn familie verrassend genoeg te verhuizen naar La Paternal, een nederige buitenwijk. Daar begon hij bandoneon te spelen en maakte hij kennis met de tango. Tijdens zijn carrière, de langste in de tangogeschiedenis (meer dan 1.250 opnames in 63 jaar), stond Fresedo bekend als El pibe de La Paternal, de jongen uit La Paternal. In tegenstelling tot sommige van zijn andere nummers zoals Arrabalero, die gaan over de strijd van het leven in de arrabales, de arme wijken rond Buenos Aires, is Vida Mia een regelrecht liefdeslied. Bron: https://www.tanguito.co.uk/tango-culture/tango-lyrics/tango-lyrics-vida-mi/
In 1933 bracht Osvaldo Fresedo de tango Vida mia in première met Roberto Ray als zanger. Vrijwel alle zangers die deel uitmaakten van Fresedo’s orkest hebben “Vida mía” gezongen, het was een niet te vermijden tango in het repertoire van de gevierde orkestleider. Carlos Gardel zou “Vida Mía” ook opgenomen hebben, ware het niet dat een vakbondsconflict dit verhinderde. In de jaren 1930 waren auteurs en componisten in Buenos Aires verdeeld. Er waren twee genootschappen die het recht op vertegenwoordiging en betaling opeisten, hetgeen voor onaangename situaties zorgde. Het kwam voor dat gebruikers van de muziek vaak niet wisten wie ze moesten betalen en dus niet betaalden, of alleen betaalden aan de organisatie die ze als eerste tegenkwamen. Uiteindelijk zouden de twee groepen hun krachten bundelen en ontstond SADAIC, de Sociedad Argentina de Autores y Compositores. Bron: http://www.tangobythesea.com/2016/05/vida-mia-my-love.html
Volledige vertaling