Parece mentira

Ik kijk naar je en ik weet het niet, het is moeilijk voor mij om te geloven dat jij dezelfde bent als die waarvan ik ooit hield.

Prachtige wals, deze Parece mentira. Geen opzwepende wals, maar weemoedig verwoord liefdesverdriet. In de tekst van deze wals wordt in schone zinnen de onttovering verwoord van iemand die onverwacht geconfronteerd wordt met een liefdesverlating. Het lied begint de onbeweeglijke toestand van de tekstdichter te schetsen: “Ik ben zoals altijd, ik ben nooit veranderd, mijn kleding is hetzelfde als hiervoor, mijn leven ook“. Dan komt het besef: “het lijkt ongelooflijk (parece mentira) hoe alles in één klap kapot kan gaan, ik kijk naar je en ik weet het niet, het is moeilijk voor mij om te geloven dat jij dezelfde bent als diegene waarvan ik ooit hield“. Dubbelzinnig ook, want tussen de regels zou je misschien ook kunnen lezen dat de relatie niet meer zo boeiend was?

De muziek van deze wals is van Francisco Canaro. De zeer poëtische tekst is, hoe kan het ook anders, van Homero Manzi, een dichter die uitblonk in gevoelige, dichterlijke regels, meestal over melancholische onderwerpen zoals gewezen liefdes en de nostalgie naar oude buurten. Manzi was zeer productief. Met Canaro schreef hij zeven nummers (o.a. Nobleza de arrabal), met Troilo zes (o.a. Sur), met Malerba ook zes (o.a. Mi taza de café), twaalf met Demare (o.a. Malena) en zevenendertig met Sebastián Piana (waaronder veel milonga’s). In totaal produceerde Manzi zo’n 150 teksten. Zie: https://tango.info/lyric/HomerManzi

Het nummer Parece mentira is in de vorige eeuw niet vaak uitgevoerd. De oorspronkelijke uitvoering door Francisco Canaro met zanger Alberto Arenas uit 1949 maakt maar weinig indruk. Veel later, in 1970, kwam de bekende uitvoering van de toen 59-jarige Nelly Omar, op gitaar begeleid door José Canet.

Volledige vertaling
Nummer 

Gaby Mataloni y Inez Muzzopapa – Parece Mentira

Mei 2022, Milonga Nacional, New York City. De danseressen Gaby Mataloni en Inez Muzzopapa interpreteren de prachtige tangowals “Parece Mentira”, elkaar afwisselend als leider en volger. Opvallend: op Youtube zijn nóg twee andere dansjes te vinden van dit nummer, ook van dames die met elkaar dansen. Geen idee waarom. Wellicht om de thematiek van de tekst: van een geliefde die zonder ogenschijnlijke reden zomaar vertrekt? De muziek die speelt is van José Canet (gitaar) en Nelly Omar (zang).

Nummer 

Desde al alma

Ziel, als je zo gekwetst bent, waarom weiger je dan te vergeten?

Dit lied is een Bostonwals, een langzame versie van de Argentijnse wals, ontstaan in Boston, USA. De titel Desde el alma betekent zoveel als “Vanuit de ziel”. In de tekst wordt een ziel op een positief-moralistische manier toegesproken, of spreekt zichzelf toe: “Als je zo gekwetst bent, ziel, waarom weiger je dan te vergeten? Waarom hang je zo aan de rouw, aan de liefde die verloren is gegaan, aan de herinnering van dat wat over is?” De tekst doet een suggestie voor verandering: “Stel je open voor een nieuwe liefde. Kijk, de zon schijnt, durf weer te dromen!” De moraal: “Je bent zo goed geweest voor de liefde, wees dan niet onnodig ongelukkig door te boeten voor iets dat je niet verdiende.”

De muziek van deze wals werd gecomponeerd Rosita Melo, de eerste vrouwelijke componist van Zuid-Amerikaanse muziek. Dat was in 1911, zij was toen amper 14 jaar oud. In 1920 werd het nummer — instrumentaal, dus zonder tekst — opgenomen door het orkest van Roberto Firpo. Spontaan ontstonden er tekstversies, maar de eerste, officiele tekstversie werd in 1920 geschreven door haar vriend en latere man, de dichter Victor Piuma Vélez. In 1947 ontstond de tweede, definitieve versie van de tekst, die met welwillende medewerking van Victor Piuma Vélez geschreven werd door Homero Manzi, naar aanleiding van de film “Pobre mi madre querida” (1948) waarover Manzi de directie voerde. In de film wordt het lied gezongen door Hugo del Carril. In 1947 werd deze versie opgenomen door Nelly Omar met het orkest van Francisco Canaro.

Rosita Melo was de artiestennaam van Rosa Clotilde Mele (1897-1981). Haar ouders waren Italiaans. Vanaf 1900 woonde de familie in Buenos Aires. Zij bespeelde van jongaf de piano en componeerde tango’s zoals “Tatita” en “Oración”, pasodobles, marsen, polka’s, estilos, maar geen daarvan had de weerslag en het overweldigende succes van “Desde el alma”. In 1922 trouwde zij met de dichter Víctor Piuma Vélez. Rosita studeerde af als pianolerares aan het Thibau-Piazzini conservatorium en werd later concertpianist en conservatoriumdocent. Ze gaf concerten met klassieke en populaire muziek en ontving talrijke medailles en prijzen. Bron: https://www.todotango.com/historias/cronica/183/Desde-el-alma-Desde-el-alma-un-vals-criollo-y-romantico/

Volledige vertaling
Nummer 

Rosas de otoño

Mijn gelaatsuitdrukking toont dat ik ‘s nachts bijna niet slaap. Ik slaap bijna niet, weet je waarom?

Rosas de otoño, dat zijn herfstrozen. Dit lied gaat over liefde met een treurig randje. De tekst begint mooi en zoet, vol van liefdesovertuiging. Maar gaandeweg blijkt dat geloof toch steeds meer een droom, een wensdroom van een liefdeszieke die droomt dat de ander van hem houdt. De dichter vindt alleen rust in de muziek, wanneer hij zijn vingers naar de snaren brengt om bijvoorbeeld dit lied te spelen. Zo gaat dit klaaglied uiteindelijk ook over het lied zelf.

Volledige vertaling
Nummer