Het tangolied in muziek, tekst en dans
Oktober 2011, we zijn bij de Farewell Milonga van het Sydney Tango Salon Festival. De maestros Javier Rodriguez en Andrea Missé interpreteren de prachtige tango Niebla del Riachuelo. Prachtig danspaar, prachtig gedanst. De muziek die speelt is van het orkest van Osvaldo Fresedo, de zang van Roberto Ray.
Honinglippen die mijn lippen kusten, zonnige ogen die me deden dromen en de opwinding van haar zo wijze kussen die mijn ziel een lied ontlokte.
Capri is een eiland in de golf van Napels. Het is – in de zomer – een gewilde toeristische bestemming: kleurige, pittoreske vissersboten in helderblauw water, kleurrijke huizen tegen rotswanden, een perfecte setting voor een romantische love story. Precies zo’n liefdesverhaal speelt zich af in de tango Isla de Capri: een blauw landschap, overvloedig licht, het bedwelmende eilandparfum en honinglippen die elkaar zoet kussen. Helaas is de duur van de liefde niet langer dan die van een bloem. De liefde ging dus over, maar het lied is één groot, zoet herbeleven van deze (vakantie)liefde.
Isla de Capri is geen Argentijnse tango, maar een Europese. De componist Wilhelm Grosz (1994-1939) was een Oostenrijker. Deze muzikant, componist, pianist en dirigent, vluchtte vanwege de machtsovername door de Nazi’s in 1934 naar Engeland. Hij wist zijn aanzienlijke melodische gave te gebruiken bij het componeren van populaire liedjes, waarvan sommige internationale hits werden, waaronder “Het eiland Capri”. Zie deze non-tango versie van Greta Keller uit 1934, begeleid door Willy Grosz himself op de piano, of deze C’est a Capri van Tino Rossi (met dank aan Peter Kooijman). De klassieke composities van Wilhelm Grosz omvatten drie opera’s, twee balletten, toneelmuziek voor drie werken, partituren voor verschillende films, orkestwerken, een symfonische dans voor piano en orkest, kamermuziek, pianostukken en liederen. In het midden van de jaren negentig nam Decca-records zijn Africa-songs (1930) op, als onderdeel van een serie over “Enartete Musik” met als ondertitel: “Muziek onderdrukt door het Derde Rijk”. Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Grosz
Volledige vertalingNatasha Lewinger en Haris Mihail dansen op het Tango Feast van Torquay, juni 2019. Ze interpreteren Isla de Capri. Prachtig gedanst. Een commentator op Youtube schrijft bij twee andere dansjes van hen diezelfde dag: “Un disfrute verlos bailar! Felicitaciones!” (Gefeliciteerd, een genot om hen te zien dansen). De muziek die speelt is van het orkest van Osvaldo Fresedo, de stem is van Roberto Ray.
Als een zwoele zomerbries op een terras aan zee, zo klinkt dit lied: prachtige melodie op een rustig swingende beat. In deze opname van Buscándote, een tango, is het orkest van Osvaldo Fresedo aan het werk te zien. Halverwege verschijnt Ricardo Ruiz, de estribillista (refrein-zanger). Prachtige en zeldzame beelden uit de gouden eeuw van de tango. Fresedo gebruikte in zijn orkest nogal wat atypische instrumenten, zoals een cello (midachter), cimbaal (een slaginstrument met snaren, mogelijk de “slagwerker” linksachter) en harp (eventjes in beeld op de voorgrond links). Ook een vibrafoon, schrijft één van de commentatoren op Youtube, maar die kan ik niet traceren. Of verwar ik deze met de cimbaal? En is Fresedo een van de bandoneonistas? De pianist (even zichtbaar rechtsachter de zanger) is mogelijk Lalo Scalise, componist en tekstschrijver van het nummer.
Osvaldo Fresedo (1897-1984) was componist en orkestleider, en met name zeer actief in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, al is hij tot 1980 blijven spelen en opnemen. Fresedo’s handelsmerk: de elegante stijl van zijn orkestmuziek. Of zoals de website van tangobythesea schrijft in de toelichting bij ditzelfde nummer: As a composer, Fresedo was prolific and successful, usually superficial, but beautiful, so beautiful.
Zagreb, december 2009. Federico Naveira en Inez Muzzopappa geven hun interpretatie van Buscándote. Het filmpje is misschien een beetje gammel en het begin wat aarzelend, maar het stel danst hier in een prachtige flow: alle passen zijn via een mooie cadencia met elkaar verbonden. Fijn klein gedanst, zonder uiterlijk vertoon en prachtig in de muziek. De stijl is op het nonchalante af, maar toch ook elegant, zoals het hoort bij de muziek van het orkest van Fresedo. Federico Naveira is de zoon van tangovernieuwer Gustavo Naveira en broer van Ariadna Naveira, de danseres die samen met Fernando Sanchez een bekend danspaar vormt. De muziek die klinkt is zoals gezegd van het orkest van Osvaldo Fresedo, de zangstem is van Ricardo Ruiz.