No te apures, cara blanca

En tussen neut en neut herinner ik me haar meer en meer.

Haast je niet, witkopje, zo luidt de titel van de prachtige tango No te apures cara blanca. De tekst is er een van berusting gedrenkt in alcohol. De hoofdpersoon spreekt zijn paard toe dat een witte bles heeft, vandaar het witkopje (“Carablanca”). Het paard hoeft zich niet te haasten, want er is niemand die op zijn baasje wacht. De voerman toont zich eenzaam en verlaten, een mislukkeling in de liefde die zijn toevlucht zoekt in de drank. Nochtans blijft hij dromen van de oorspronkelijke ontmoeting, van de kortstondige vreugde van het gelukkig zijn.

Volledige vertaling

Pedacito de cielo

Dat kleine stukje hemel bevat jouw blijdschap en mijn liefde.

Een klein stukje hemel, zo luidt de titel van dit poëtische lied dat terugblikt op een kindertijd. Dat kleine stukje hemel verwijst naar een vroegere liefde die plaats had in een tuin met een hek: een kleine, in zichzelf besloten wereld, een tovertuin uit de kindertijd. Een tuin met een bronzen hek. Erg moeilijk om precies te vertalen, de Engelstalige website die ik als bron gebruik, helpt maar amper.

In tangoteksten komt vaker een hek voor: una reja. Zo’n hek is anders dan bij ons, het is niet zomaar een tuinhekje. De huizen in Buenos Aires, en dan met name in de oude wijken, waren vaak voorzien van een voornaam gietijzeren hek. Zelfs al was er geen tuin, dan zat er voor de voordeur vaak nog een rijk geornamenteerd hek. Zie bijvoorbeeld deze link of #rejasdebuenosaires op Instagram. In tangoliederen staat zo’n hek, denk ik, voor de grens tussen de veilige kinderwereld en de buitenwereld.

Volledige vertaling