Lo que vos te merecés

Wat heb je? Huil je? Wees niet zo. Het was niet alleen jouw schuld dat ik alles, alles kwijt ben.

Prachtige tango, deze Lo que vos te merecés, oftewel “Dat wat je verdient”. De tekst heeft een verhalende vorm. Het verhaal begint met een geliefde die onverwacht terugkeert naar haar ex. Haar plotselinge verschijning verrast hem totaal, hij vergeet haar bijna een hand te geven. Hij, de ex, heeft niet veel te makken. Hij bewoont een kale kamer. Hij zit blijkbaar aan de grond, ten gronde gericht na de dwaze verliefdheid die deze dame betrof. Zij, de dame, heeft het klaarblijkelijk beter gedaan, zij hoeft geen honger en dorst te hebben, haar leven móet wel een feest zijn. Maar wat blijkt: ze keert terug vol spijt. Ze is bedrogen. Haar grootheidswaanzin is over, nu krijgt ze haar verdiende loon. Hiermee eindigt het verhaal. Een open einde dus, want de afloop krijgen we niet te horen.

Volledige vertaling

Roberto Goyeneche – La ultima curda

De legendarische tangozanger Roberto Goyeneche zingt La ultima curda, zijn vaste begeleider Néstor Marconi bespeelt de bandoneon. In één woord: prachtig; muziek en drama inéén. De scene komt uit “Sur”, een film uit 1988 van Fernando Solanos. In de muziek praat de zanger tegen de bandoneon die voor (de klaagzang van) het leven staat. De bozige dames die in de filmscène figureren komen in het lied niet voor. Roberto Goyeneche (1926-1994) was een levende legende in de Argentijnse muziekwereld van de jaren vijftig. Zijn bijnaam was El Polaco (’de Pool’), vanwege zijn blonde haar en zijn magere postuur – net zoals de Poolse emigranten uit zijn tijd. Hij was evenwel van Baskische afkomst.

De film “Sur” (Zuid) is geen tangofilm, maar een film over de gevolgen van de civiel-militaire dictatuur 1976-1983. Deze dictatuur eindigde eindigde met het verlies van de Falkland-oorlog, die door de generaals begonnen was om de aandacht af te leiden van de interne economische problemen en de mensenrechtenschendingen. De film speelt in 1983. De hoofdpersoon wordt na de val van de dictatuur vrijgelaten, maar hij weet niet goed hoe hij zich moet verhouden tot datgene wat buiten de gevangenismuren gebeurd is. De filmmuziek werd gecomponeerd door Astor Piazzolla en Fito Páez. De soundtrack bevat tango’s van Aníbal Troilo, Mariano Mores en Homero Expósito die worden uitgevoerd door Roberto Goyeneche begeleid door Nestor Marconi op bandoneon, Raul Luzzi op gitaar, Carlos Gaivironsky op viool en Humberto Ridolfi op contrabas. Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Sur_(pel%C3%ADcula)

Maria Ines Bogado and Sebastian Jimenez – La última curda

Het nummer La ultima curda is uit 1956, dus van ná de hoogtijdagen van de tango. Perón was in 1955 afgezet door het leger. Waarschijnlijk is het daardoor niet erg dansbaar: veel drama en geen doorgaande beat (er werd in die tijd niet veel meer gedanst).  Ook het thema van het lied, het ontvluchten van het levensleed in alcoholische lethargie nodigt niet erg tot dansen uit. Toch toont dit Youtube-filmpje een knap gedanste uitvoering van Sebastián Jimenez en María Inés Bogado, een prachtig danspaar. Plaats en tijd: Lodz, Polen, 2015. Het orkest dat speelt is van Anibal Troilo, de stem is van Roberto Goyeneche (“El Polaco”).

Chau No va Mas – Mario Bournissen – Laura Rusconi

Mario Bournissen en Laura Rusconi zijn tangodocenten te Mira, een plaatsje in de Italiaanse provincie van Venetië. Hier dansen ze Chau, no va más. De sfeer in de salon valt samen met de teneur van dit droevig-optimistische liefdesverdrietlied. Deze muziek is niet eenvoudig om op te dansen, maar de dansers doen hun uiterste best. Het orkest dat speelt is van Atilio Stampone, de zangstem is van Roberto ‘El Polaco’ Goyaneche.