Honinglippen die mijn lippen kusten, zonnige ogen die me deden dromen en de opwinding van haar zo wijze kussen die mijn ziel een lied ontlokte.
Capri is een eiland in de golf van Napels. Het is – in de zomer – een gewilde toeristische bestemming: kleurige, pittoreske vissersboten in helderblauw water, kleurrijke huizen tegen rotswanden, een perfecte setting voor een romantische love story. Precies zo’n liefdesverhaal speelt zich af in de tango Isla de Capri: een blauw landschap, overvloedig licht, het bedwelmende eilandparfum en honinglippen die elkaar zoet kussen. Helaas is de duur van de liefde niet langer dan die van een bloem. De liefde ging dus over, maar het lied is één groot, zoet herbeleven van deze (vakantie)liefde.
Isla de Capri is geen Argentijnse tango, maar een Europese. De componist Wilhelm Grosz (1994-1939) was een Oostenrijker. Deze muzikant, componist, pianist en dirigent, vluchtte vanwege de machtsovername door de Nazi’s in 1934 naar Engeland. Hij wist zijn aanzienlijke melodische gave te gebruiken bij het componeren van populaire liedjes, waarvan sommige internationale hits werden, waaronder “Het eiland Capri”. Zie deze non-tango versie van Greta Keller uit 1934, begeleid door Willy Grosz himself op de piano, of deze C’est a Capri van Tino Rossi (met dank aan Peter Kooijman). De klassieke composities van Wilhelm Grosz omvatten drie opera’s, twee balletten, toneelmuziek voor drie werken, partituren voor verschillende films, orkestwerken, een symfonische dans voor piano en orkest, kamermuziek, pianostukken en liederen. In het midden van de jaren negentig nam Decca-records zijn Africa-songs (1930) op, als onderdeel van een serie over “Enartete Musik” met als ondertitel: “Muziek onderdrukt door het Derde Rijk”. Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Grosz
Volledige vertaling