Por qué la quise tanto

Meedogenloze schaduwen vragen me tevergeefs waarom ik nog steeds op haar wacht.

Dramatisch liefdesverdriet spreekt uit deze tango Por qué la quise tanto, oftwel “Waarom ik zo van haar hield”. In de tekst hoort de dichter verre acordeons janken. De instrumenten stellen hem de vraag: waarom hij huilt, waarom hij nog steeds zingt, waarom hij haar niet vervloekt, waarom hij zoveel van haar hield? Zijn antwoord volgt in het couplet daarna. Zij, de geliefde, was zijn hele leven, kleurde zijn hele bestaan in. Helaas is de geliefde vertrokken, maar in de geest van de dichter is zij nog steeds aanwezig, want ooit, ooit – en daar houdt hij zich aan vast – was ze van hem.

Volledige vertaling

Sebastian Bolivar y Cynthia Palacios – Por qué la quise tanto

Oktober 2019, Tangosalon “Rufino Luro Cambaceres”, Montpellier. De Argentijnen Sebastian Bolivar en Cynthia Palacios interpreteren de dramatische tango Por qué la quise tanto van Mores en Taboada. Mooi rustig, stijlvol gedanst. De muziek die speelt is van het orkest van Anibal Troilo, de zang van Roberto Rufino.

Frente al mar

Ik vraag je of de misdaad misschien was te geven, altijd geven, zonder om meer dan liefde te vragen.

Mariano Mores’ nummer Frente al mar (“Aan zee”) is een aangrijpende tango, een ballad die spreekt over de pijn van een afscheid tegen de achtergrond van de zee en de aanwezigheid van een hogere macht. De tekst brengt een diep gevoel van verlies en verwarring over. De stem van de verteller “is doordrenkt van nacht en verdriet”. God en de zee zijn getuigen van dit moment van intens persoonlijk verdriet en de zoektocht naar antwoorden. De verteller pleit voor begrip en bevraagt ​​het waarom van deze straf. Er heerst een gevoel van onrechtvaardigheid, aangezien de enige gepleegde “misdaad” het onvoorwaardelijk geven van liefde was, zonder er iets voor terug te vragen. Aan het eind van het lied is de enige zekerheid die de verteller heeft dat de geliefde vertrekt. De wind lijkt dit vertrek te echoën en roept wreed: “Nooit meer”. Bron: https://www.lyricslayers.com/mariano-mores/frente-al-mar/

Volledige vertaling
Nummer 

Ferrol Metthew y Amelia Rambe – Frente al mar

December 2018, Seoul Lime Tango Festival. Uitgenodigd zijn onder andere de Indonesische dansers Ferrol Matthew en Amelia Rambe. Hier interpreteren ze de tango Frente al mar en hoe: geweldig gedanst, veel souplesse gekoppeld aan een hoog technisch niveau. De muziek die speelt is van het orkest van Anibal Troilo, de stem is van Roberto Rufino.

Nummer 

Sebastian Acosta y Marina Teves – Charlemos

Augustus 2013, Vida Mia Club Fulgor, Buenos Aires. Sebastián Acosta en Marina Teves interpreteren de tango “Charlemos” van Luis Rubistein. In 2014 werd Sebastián Acosta in Buenos Aires wereldkampioen Tango de Pista, samen met partner Laura D’Anna. Met danspartner Rodrigo Videla behaalde Marina in 2022 de 5e plaats in het wereldkampioenschap Tango de Pista. De muziek die speelt is van het orkest van Carlos Di Sarli, de stem is van Roberto Rufino.

Nummer 

Buda Rodriguez y Mora Idil Ceyhan – Cuando Un Viejo Se Enamora

Augustus 2017, Milonga El Batacazo, Buenos Aires. In een relaxte atmosfeer treden Buda Rodriguez en Mora Idil Ceyhan op. Ze interpreteren de milonga Cuando un viejo se enamora. Mooi klein en eenvoudig gedanst. De muziek die speelt is van het orkest van Di Sarli, de stem is van Roberto Rufino.

Verdemar

Ik mis je, je bent er niet meer, Verdemar. Het licht in je pupillen is uitgedoofd.

De titel van deze tango, Verdemar, betekent “Groen van de zee” oftewel “Zeegroen”. Dat “Zeegroen” is een koosnaam voor de geliefde. Een beetje een vreemde koosnaam, maar blijkbaar heeft de geliefde in kwestie groene ogen. Verder geen zee in dit lied, alleen maar kou en kilte. De geliefde is verkleumd tot op het bot en de liefde in haar is tot het nulpunt gedaald. Het licht in haar pupillen is uitgedoofd. De tekstdichter herinnert zich gelukkige dagen waarin hij opbloeide onder hun liefde, maar die liefde is niet meer. Hij is daardoor helemaal de weg kwijt. Hij hoopt alleen nog maar dat zij ooit nog eens terugkeert.

Verdemar is een klaagzang van wanhoop. Deze tango uit 1943 is een van de meest trieste en hartverscheurende klassieke stukken uit de gouden eeuw van de tango. Klassiek – en tegelijkertijd een van de meest mysterieuze. Verdemar, de aquagroenblauwe tint van zeewater is een zeer ongebruikelijke bijnaam voor een meisje. José Maria Contursi, de tekstschrijver van dit lied is bekend van zijn tango ‘Gricel’ en het waargebeurde verhaal waarop het gebaseerd is. José “Katunga” Contursi werd verliefd op een jong meisje genaamd Gricel, hoewel hij al getrouwd was en een gezin had. Vele jaren later in zijn leven, na de dood van zijn vrouw en Gricel’s scheiding met haar man, kwam hij en “zijn” Gricel weer samen en trouwden ze. Er werd gezegd (naar verluidt door Contursi zelf) dat hij bijna dertig jaar lang tango na tango schreef geïnspireerd door zijn Gricel. Verdemar is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een van die tango’s, want in een andere Contursi-tango, Sombras nada más, zijn de ogen van de geliefde zeeblauw. Bron: https://www.adamtully.com/single-post/2017/04/10/tango-singalong

De componist van dit lied is Carlos Di Sarli aka El Señor del Tango. In Buenos Aires stond hij ook bekend onder zijn wrede bijnaam El Tuerto (“Eenoog”). Door zijn tijdgenoten werd hij beschouwd als een yeta, een jynx, omdat zijn donkere zonnebril zijn ene nog overgebleven oog verborg. Het andere oog verloor hij door een geweerongeluk in zijn jeugd. Intrigerend genoeg is Verdemar opgedragen aan zijn goede vriend en vooraanstaand oogarts, Dr. Ernesto Bernasconi Cramer. De tekst heeft het over pupillen in plaats van het meer gebruikelijke “ogen”. Is dit een aanwijzing? Verwijst de witte weg die door de zoekende geest wordt gevolgd naar Bahia Blanca (Witte Baai), de geboorteplaats van Di Sarli? Bahia Blanca, een instrumentale tango, is ook de titel van een van Di Sarli’s beroemdste composities. Bron: http://riowang.blogspot.com/2011/10/mystery-of-verdemar_30.html

Volledige vertaling
Nummer 

Oscar Beltran y Victoria Laverde – Pena Mulata

Februari 2019, Milonga El Garrón, Parijs. Oscar Beltran en Vicky Laverde interpreteren de milonga Pena Mulata. Victoria Laverde en Oscar Beltran begonnen hun tangocarrière samen in 1999 in Cali, Colombia. In 2005 verhuisden ze naar Buenos Aires en namen ze deel aan het wereldkampioenschap Tango de Salón, waar ze de finale bereikten. Sinds 2016 wonen ze in Neurenberg en geven ze regelmatig les in de Tango Loft Margarita in Fürth. De muziek die speelt is van het orkest van Carlos Di Sarli, de zanger is Roberto Rufino. Bron: https://www.mtango.de/tango-lernen/%C3%BCber-uns/oscar-vicky/

Nummer 

Maja Petrović y Marko Miljević – Mensaje

De dramatische muziek die klinkt is van het orkest van Anibal Troilo met de stem van Roberto Rufino, een opname uit 1965. Mensaje, zo luidt de tango die gespeeld wordt; “Bericht” of “Boodschap”. Dit nummer wordt geïnterpreteerd door Maja Petrović en Marko Miljević. Een Spaanstalige commentator op Youtube schrijft: “Is Maja soms geboren in Barrio De Abasto (de wijk in Buenos Aires waar onder andere Gardel, Troilo en Pugliese woonden)? Wat een sensualiteit, gratie, gevoel en muzikaliteit!” Plaats en tijd: milonga “La Gilda” in Brescia, Italië, september 2015.

Nummer 

Natacha Lockwood y Andres Molina: Desencuentro

Prachtige interpretatie van Desencuentro, door Natacha Lockwood and Andres Molina. Mooi gedanst in de geest van de muziek, met een wonderschone, beheerste openingssequentie: nooit eerder zag ik zo’n muzikale kruispas. Tijd en plaats: november 2018, Tangofestival Lyon. De muziek uit 1963 is van het orkest van Aníbal Troilo met de stem van Roberto Rufino.

Nummer 

La mulateada

Dans onder de volle maan, mulattin. Op de chi-qui-chi van de tamboerijn zingt de zwarte met de drum.

Dit lied is een candombe, een swingende muzieksoort met Afrikaanse roots die erg veel lijkt op de milonga, maar waarvan het ritme nét iets anders is. De moeilijk te volgen tekst bevat ook een verwijzing naar de candombe. De context is historisch, het speelt ten tijde van de Argentijnse Confederatie (1831-1853), de voorloper van de Argentijnse republiek. De tekst is niet heel politiek correct, maar dat valt de tekst niet te verwijten. Vroeger woonden in Argentinië heel veel donkere mensen, negers en mulatten (kleurlingen), veel meer dan nu. Tegenwoordig is het percentage donkere mensen in Argentinië bijna nihil. Het is een politiek-historisch raadsel hoe dat zo gekomen is, maar zie deze link. Maar de tekst zelf, die swingt nog steeds.

Volledige vertaling
Nummer 

Tristeza marina

Ik zei haar nee en zij zei tot ziens.

Tangoliederen zijn melancholisch, droevig. Tango.info vermeldt maar liefst 39 liedjes met ‘tristeza‘ in de titel. In dit geval speelt de triestheid zich in de haven af: ‘Tristeza marina‘ betekent zoiets als ‘haventreurnis‘. Dit lied is het droevige lied van de zeeman die moet kiezen tussen zijn liefje en de zee. De dame in kwestie wordt vlot omschreven: ze heet Margot, draagt een blauwe baret en een ketting met een kruis op haar borst. Het hele drama ontspint zich in twee ultrakorte zinnen: zij vraagt hem te kiezen tussen “zijn zee of mijn liefde”. Hij zegt nee en zij zegt tot ziens. Bam! Daarop wordt hij teruggeworpen op de eenzaamheid van de zee, zijn vrachtschip met kolen.

Volledige vertaling
Nummer 

Laura y Carlos – Campeonato Inter Milongas

Locatie: Milonga Fruto Dulce in Villa Malcolm, Buenos Aires. Jaartal: 2015. Laura Sastria en Carlos Estigarribia dansen Tristeza Marina. Het is een prachtig danspaar – ik ben helemaal weg van hen, hoe mooi, hoe muzikaal en hoe verbonden ze dansen, een genot om naar te kijken. Het orkest dat speelt is van Carlos di Sarli, de zanger is Roberto Rufini. Met dank aan Richard Frisart voor het determineren van het nummer (inmiddels heb ik ook Shazam). Als ik goed luister, hoor ik nu ook dat aangekondigd wordt dat zij dit nummer gaan dansen: “bailan Tristeza Marina”.

Nummer 

Alexis y Céline bailan en Montpellier

Alexis Quezada en Céline Giordano dansen Mañana zarpa un barco. Alexis Quezada is een van mijn favoriete dansers. Chileen van afkomst, nu wonend in Barcelona, Spanje. Ik bewonder vooral zijn stijl: hij danst heel clean en minimaal milonguero, ingehouden en nonchalant, maar prachtig. Na Mañana zarpa un barco door het orkest van Di Sarli met zanger Roberto Rufino volgt nog een toegift: Milonga Negrito.