Milonga del 900

Ik hou van haar omdat ik van haar hou en daarom vergeef ik haar. Er is niets erger dan rancuneus en in bitterheid te leven.

De tekst van deze Milonga del novecentos verwijst naar een stukje Argentijnse geschiedenis, namelijk naar het leven tegen het einde van de negentiende eeuw (letterlijk betekent novecentos 900, meer in het algemeen ook de 19e eeuw). De hoofdpersoon lijkt een payador te zijn, een Argentijns liedjeszanger met gaucho-wortels, want hij drukt zich uit in stoere taal die ook in de milonga campera (de milonga van het platteland) gebezigd wordt: hij loopt niet op het trottoir, hij draagt een coole hoed en militaire boots en hij gedijt niet bij de nieuwigheden van de moderne tijd, zoals bijvoorbeeld stenen plaveisel. Desondanks is hij van slag, want zijn lief is vertrokken terwijl hij nog verliefd is. Heel romantisch hoort hij overal haar naam: in het spel van de gitaren, in de straatjes van zijn buurt en in de sterren. Ruimhartig is hij ook, want de tekst besluit met: “Ik hou van haar omdat ik van haar hou en daarom vergeef ik haar. Er is niets erger dan rancuneus en in bitterheid te leven.”

Deze Milonga del novecientos uit 1933 is een vroege milonga urbuna of milonga ciudadana, een stadse, levendige en dansbare versie van de eentonige milonga campera, de milonga van het platteland. Deze trend van de milonga ciudadana werd ingezet met de bekende Milonga sentimental uit 1932 en die, net als deze Milonga del 900 van de hand is van het succesvolle duo Sebastián Piana (muziek) en Homero Manzi (tekst). Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Milonga

Volledige vertaling
Nummer 

Paisaje

Nu weet ik dat mijn leven, net als jij, slechts een ver en donker landschap is, zonder dromen van zilver, zonder liefdesgoud.

Liefdesverdriet aan de muur. Een schilderij, een herfstlandschap, daarom draait de tekst van deze wals. Op het doek veel schaduw, nevel, wolken en mist, bomen in de aprilregen (in Argentinië zijn de seizoenen omgekeerd). Dit recent aangeschafte schilderij heeft de dichter opgehangen tegenover de plek waar het portret van zijn voormalig geliefde hing. Hij vraagt zich af wie de schilder is en hoe die zijn geliefde zou schilderen, hoe de schilder haar gevoelens zou vastleggen. In het herfstlandschap herkent de dichter het beeld van de voorbije liefde: hun beider levens ziet hij als donkere, treurige landschappen zonder licht, zonder hoop.

De tekst van deze wals met zijn prachtige beeldspraak is geschreven door de dichter Homero Manzi en op muziek gezet door de pianist Sebastián Piana. Het duo Manzi/Piana was een sterk koppel, dat vooral veel milongas voortgebracht heeft: Milonga sentimental, Milonga de Puente Alsina, Milonga de los fortines, Mañanera, Betinotti, Milonga del 900, Milonga triste, Pena mulata, Papá Baltasar, Carnavalera. Daarnaast schreven ze een aantal bekende tangos en dus deze wals, Paisaje (Landschap). Meer achtergronden in dit mooie interview met Sebastián Piana: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/83/Piana-The-last-interview-/

Volledige vertaling
Nummer 

Milonga sentimental

Anderen beklagen zich door te huilen, ik zing opdat ik niet huil.

Tangomuziek is passioneel. De teksten gaan vaak over de treurnis van het leven, over het verdriet van een verloren gegane liefde. Tangowalsjes en milongas zijn vrolijker. Daarom zou je verwachten dat de teksten daarvan ook vrolijk zijn. Gek genoeg is dat lang niet altijd niet het geval. Ook deze Milonga Sentimental, de naam zegt het reeds, heeft een droevige tekst. De tekstdichter bezingt zijn verloren liefde: “Anderen huilen om hun verdriet te verwerken, maar om niet te hoeven huilen zíng ik”. Een vrolijk nummer dus, maar met de tanden op elkaar.

Milonga Sentimental is de voorloper van de (in de salon) dansbare milonga’s, geschreven door tekstdichter Homero Manzi en pianist Sebastián Piana. Lees over de ontstaansgeschiedenis in dit mooie interview met Sebastián Piana: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/83/Piana-The-last-interview-/

Volledige vertaling